El nome Gallaecia, de provincia romana, vien de la tribu de los moradores na desaguada del Douru (calecos)- zona de l'actual ciudá de Porto, la vieya Portucale y cale vien de Caleci (galaicos, ye dicir la etimoloxía seria puertu de los calaicos o puertu de calécia).
Bonu, foi esi nome que s'aplico a tol noroeste, cuando se convirtió en provincia romana estremada en tres convento: Lucenses, Austuricenses (Hai que señalar que nos testos más antiguos llatinos apaez Austurica, non Asturica) y Bracarenses; conocíos de la mesma los conventos por ártabros (del norte), austuricos (del este), y grovios (del sur), nun esistiendo nenguna tribu nel territoriu de la Galeciae que se llamara con esos nomes.
Por casu, ártabros yeren tolos del conventu lucense, lo que pasa ye que les rias de Crunha, Betanços y Trasancos formaben el llamáu golfu ártabro, d'ende, que al aparrar l'usu de ártabro pa tol norte, y entá durara'l de golfu Ártabro, amenorgar en dellos autores los ártabros la simple y presunta tribu brigantina. De fechu Higinio Esteves que tien los estudios más fondos sobre'l célticu del noroeste peninsular, toponimia pré-romana, y tribus de la Gallaecia, onde cita toes y les sos fontes documentales, demuestra que nun hai nenguna con esos nomes, que son denominaciones xeográfiques, del norte, del este, del sur (que'l so centru xeográficu y espiritual d'alcuentru yera Tribes, nome que fai referrncia a los trés conventus el tri-inicial).
Demuestra asina mesmu como esti tipu de denominaciones son utilizaes nel imperiu romanu n'otres zones. A éstes grovios ye la única palabra que tien raigaños distintos de les llingües clásiques, pos ye un celtismu que significa – de tierra caliente- (ye dicir de sur).
Nota: siempres que falo de la Gallaecia romana, refiérome a Gallaecia d'Augusto, pos nel sieglu III'l império romanu y la so alministración territorial fueron fondamente restructurados y la provincia de la Gallaecia añedióse-y un nuevu conventu llegando hasta o'l território de los vasconos.
La denominación Gallaecia delimitaba tou esi espaciu del noroeste peninsular, y sigue hasta'l sieglu XI-XII, güeyar llibros d'hestoria medieval y topar de siguíu que los asturianos yeren denominaos galaicos, polos musulmanes y ser non porque asina se definieren ellos, y cuando les cróniques de los primeros tiempos de la monarquía con see na actual Asturies la denominación del oeste ye lucenses casi siempres, non Gallaecia.
En toles cróniques musulmanes ente los sieglos VIII y XII los moradores de tolos supuestos reinu de Llión y Portugal son siempres llamaos galaicos. El Conde de Benavente nel sieglu XI declaraba: nós los galaicos...
Na documentación antigua inglesa, holandesa, d'Hansa etc, sobre rellaciones col reinu asturucorum, la denominación ye siempres rei o reinu de Gallaecia (eso ablucára-y a Emilio Gonzalez Lopez, que exilado en Nueva York, poner a trabayar sobre historia de Galiza, y afayó que toles sos fontes medievales ingleses y europees a les que tenía accesu, siguíen llamando a asturianos y lleoneses, galaicos, frente a la tradición historiográfica española de la negación de Gallaecia.
La Gallaecia, descendiente de la Kallaikia céltica, que naciera como realidá política col imperiu romanu constituyir nel primeru reinu xermanu independiente dientro de lo que yera l'imperiu romanu nel 411.
Unificada la península sobre los visigodos, el términu Hispania nun tomaba la península y asina tenemos que nes actes de los concilios de Toledo que nel participaben los obispos de la Hispania, los obispos de Gallaecia y los obispos de la Galia (la provincia Narbonensis tuvo sobre dominiu visigódo y depués musulmán (que ye daqué que nun se suel citar amenorgando'l dominiu musulmán al sur de los Pirineos, pero, cerca de Carcasona tenemos una aldega de nombre San Moamet )
La Gallaecia caltien siempres una estructura de poder políticu autónoma y estremada sobre los visigodos.
Los nomes son categoríes históriques, en cada dómina tienen el so significáu.
Asturies nació como una definición xeográfica del Este de la Gallaecia romana, y yera constituída naquel altor por una franxa que diba aprosimao dende'l rio Navia al rio Beón nel norte; dende'l rio Navia (Tribes) al rio Esla nel so altor mediu, y dende el rio Tuela-Sabor al ríu Douru nel sur.
Nes cróniques Asturies lleida ensin malos güeyos, percíbese claramente como a los moradores del noroeste peninsular nunca se declaren españoles, eso ye una categoría que nun se correspuende a esi territoriu, y que namá s'aplica a los moradores del restu de la península incluyíos el musulmanes.
Asturies güei en dia ye'l nome d'una comunidá autónoma del estáu español, con dos lengua propies y bien próximes, en procesu de extirpación, el gallegu , (llamáu n'Uviéu, gallego-asturianu o asturianu de la fastera occidental o asturianu de entrambasauguas –ALLA-), y el lleonés o ástur-lleonés, conocíu de fechu popular n'Asturies como bable, y oficialmente y de fechu reductor como asturianu, (col que de fechu s'estrema la continuidá de la llingua ástur-lleonesa – denominación que ye más ablayada pal idioma, y más lliberáu de compulsiones rexonalistes estúpides).
L'Academia de la Llingua Asturiana” (ALLA) nació por mandatu del so Estatutu d'Autonomía, y al faer les sos normes del asturianu sobre'l dialectu central y allongar del arturleonés o dialectu occidental asturianu metió la llingua, al nuesu paecer, nun verdaderu llíu ensin salida, onde a falta de distancia col castellán nun dexa funcionar a esti asturianu como verdadera y plena llingua, pero tirándo-y asina esi mantu de proximidá íntima que l'asturlleonés (galaicu oriental) tien col galaicu occidental). (Ta tamién la cuestión de qu'hai variedaes que s'afirmen del asturianu oriental son formes del asturianu o formen parte de los dialectos cántabros del castellán)
N'Asturies, la política de respetu a los derechos llingüísticos de los moradores de la C.A. asturiana, ye totalmente inesistente; pero eso sí con fuerte división (bien orquestada) y acusaciones ente los falantes de gallegu y asturianu (estrema et impera) incapaces de sumar les sos fuerces pa faer frente a un problema común. y asina-y va a toos.
Qu'Asturies signifique originariamente Gallaecia del este, nun tien nada de peyorativu pa los sos moradores o de perdida de derechos presuntos hestóricos, tendríen de tar arguyosos de ser Galaicos, igual que Hispania vien d'una palabra fenicia que significa tierra de coneyos, pero por eso nun esiste nengún problema nin llucha, nin el portugueses tienen problema porque Portugal signifique, puertu de los galaicos o de gallaecia, estensión d'una parte de la Gallaecia natural d'aquel tiempu, entemeciéndose con otres etnies blanques “luses”.
Asturies, en llatín yera austuria, (Austurica Augusta capital de la austuria). Güeyemos el nome d'Asturies que vien del mesmu raigañu y significa lo mesmo qu'Austria, anguaño..
Austria ye forma clásica (un cultismu) que traduz el fechu del alemán Österreich, que significa reinu del este (y asina foi creáu pa faer frente a el invasores siberianos –magiares- del sieglu XI..
Na Panonia romana en llindar del Danubio onde güei ta la Hungría, había un territoriu tamién llamáu Austuria. y otra ciudá de nome austurica augusta, y significaba que yera l'este de la Panonia. Pos el Danubio a altor de l'actual Eslovaquia da un xiru y diríxese, non pal este, sinón cara'l sur.
Hai amás más a(o)sturicas nel imperiu romanu. (por casu nel viario de Antonino). Y los austriacos non baldida faer nin faen problema por saber que significa en realidá frontera esti de Germania.
Qu'anguaño la etimoloxía de la palabra Asturies signifique eso, ye dicir Esti de Gallaecia, nun tendría de tener valor trascendente pa los galaicos de asturias dalgunu, nin afectar a nada, sacantes con al respective de la Galiza y a los galegos funcionen, esto ye, sigan funcionando vieyos demonios familiares, perbién espandíos polos españolistes a partir del 1411 (por poner una fecha que creo abondo precisa), na que se produz la identificación de galaicu con tou lo malo, y na que ta agacháu sobre eso, una ideoloxía qu'en términos modernos defínese como xenófoba y escluyente; y que define al galaicu, por dicilo de manera nidia, como ser con condición, de malandro, impresentable y cacique; pecáu orixinal de los galaicos que solo se cura dexando de ser galaicos.
N'otru casu esi orixe sería una tontura ensin sentíu que nun va afectar a nada; pero'l problema ta, en que n'Asturies por una cuestión de vamos llamar de psicoloxía social colectiva" hai un mieu a ser consideraos galaicos (eses impresentables na ideoloxía fonda "española"; (esto tamién funciona na Gallaecia como comentabamos) o a almitir que la llingua galaica tamién ye una llingua propia d'Asturies como si eso pudiera negar nada a condición y los derechos del dialectu asturlleonés o asturianu a ser lo que son GALAICOS.
Tamos ante una especie de complexu d'inferioridá/superioridá nel rexonalismu asturianu”, de saber a los galegos iguales como saben obviamente toos el españoles, y al empar sentilos como más avanzaos en materia de derechos nacionales (el que ye, al so ver, inxustu, ellos por ser negaos nin esisten y como saben de fechu qu'esa mayor meyora tien suponer una hipotética deglutición de asturiAs na Galiza.)
Y eso tou namá sirve a quien apodera, y mientres les llingües de la Gallaecia Oriental y los derechos llingüísticos de tolos asturianos van como van.
La qu'a nengún gallegu afectarálu qu'esista una Galiza en Polonia; Cilicia (Galicia) en Anatolia (tierra de los galatas - tribu celta) etc, por que eso nun ye nada nel nuesu imaxinariu colectivu. El nome d'Asturies ye una forma de les llingües clásiques que'l so cultismu modernu ye Austria. Y que toos ellos en xunto formen la unidá étnica-cultural "NACIÓN".
Austurias, dio la forma vulgar Asturia, el diptongu nun se caltuvo, que se recupera n'Austria per vía culta. Asturia ye Austria son la mesma palabra. Pero una palabra que significa esti siempres ta en relación a daqué, Esti de los xermanos, Esti de la Panonia, Esti de la Gallaecia (y en ser Este de la Gallaecia ye onde ta'l problema, l'imaxinariu colectivu españolista y los separatistes asturianos).
Modernamente n'Asturies, asumida la inesistencia de tribu dalguna con esi nome, recurren a hidrotoponimia, lo que ta perbién, y creen qu'el rio Esla d'aquella llamábase Astuera (Astera), había quien dicía qu'el rio Astuera yera'l Sella, pero paez confirmáu que yera'l Esla (que vien de esi nome), y saquen la conclución qu'Asturies vien del nome antigüo del ríu Esla y que nada tien que ver con Gallaecia, nin ye Esti de nada.
Bonu, pero ye que'l termino astuera (astera) y asemeyaos yera bien frecuente en llingües celtes, término eses topónimu nel norte de la península Itálica (con un ríu tamién) formes bien asemeyada nel territoriu de los Francos y n'Inglaterra, significando frontera, llinde, marca (nel Galés y Bretón modernu entá hai palabres con esi raigañu pa dificultá de camín).
Del nome Astuera - Astera puede sacase el Esla cumpliendo les normes evolutives de cambeos nes palabres; que'l ríu fuera frontera natural de les tribus (del Este de Gallaecia), pudiera llevar a que'l ríu diérase-y esi nome con esi caracter so de llinde. Seria un ríu con nome celta frente al normal en Gallaecia de nomes precélticos (el Esla el Lerez y pocos más ríos tienen/teníen en Gallaecia nomes celtes lo normal ye que sían pre-célticos, lo mesmo pasa y la Galia).
De Astera/Astuera (puede sacase Esla pero non Asturies, y tenemos que Astuer/Astera coincide nel tiempu con Austuria/Asturia, col que ye totalmente absurda la so relación de parentescu, vamos que ye como si en bioloxía los humanos fuesemos descendientes del orangután actual y non d'un antecesor común longínquo.
El significáu de la palabra Gallaecia ye un nome dáu por estensión al noroeste peninsular, ye dicir a tribus con unes mesmes concepciones culturales-étniques y que l'imaxinariu colectivu que ye'l de los moradores de onde güei ta la ciudá d'O Porto.
¡ YÁ BASTA DE MENTIRES SOBRE LA NUESA NACIÓN !
¡ NON AL SEPARATISMU ASTURIANU Y A LES MENTIRES ESPAÑOLISTES !
¡ POLA SOBERANIA Y LA IDENTIDÁ GALAICA !
¡Asturies ye G A L L A E C I A !
